Als dierenarts heb je regelmatig te maken met het sterven van dieren. De begeleiding hierbij is een essentieel onderdeel van ons vak.
In onze kliniek nemen we altijd de tijd als een fretje wordt ingeslapen. Het is belangrijk dat de sfeer goed is en het fretje rustig gaat slapen. Als het fretje eenmaal is ingeslapen maken we een pootafdrukje in zachte klei. De meeste eigenaren zijn daar erg blij mee. Ik zie het als een symbolische laatste handdruk (pootje) van het fretje naar de eigenaar.
Na het overlijden
Nadat het fretje is gestorven zijn er verschillende mogelijkheden. Een deel van de fretteneigenaren kiest voor het zelf begraven. Op eigen terrein is dat ook wettelijk toegestaan, al kunnen er per gemeente andere regels zijn. Je kunt het fretje dan wel het beste diep begraven, anders kan het zijn dat bijvoorbeeld een hond het fretje ooit opgraaft. Ook zijn er speciale begraafplaatsen voor dieren waar je een stukje grond kunt huren.
Een andere mogelijkheid is crematie, hetzij met meerdere dieren tegelijk, hetzij individueel. Er zijn diverse huisdieren crematoria die heel deskundig en ethisch te werk gaan. Als je wilt kun je het diertje daar laten opbaren voordat het wordt gecremeerd en kun je daar het allerlaatste afscheid nemen. De as kan vervolgens worden uitgestrooid door het crematorium of door de eigenaar zelf op een dierbaar plekje. Er zijn ook mooie urnen te koop.
Ook is het mogelijk het fretje “bij de dierenarts achter te laten”. Als er dan niet voor een crematie wordt gekozen betekent dat meestal dat het diertje wordt opgehaald en met alle dieren tegelijk wordt verbrand bij een destructiebedrijf (Rendac). De activiteiten van dit bedrijf bestaan uit het ophalen, verwerken en vernietigen van dierlijke restmaterialen en kadavers op een zodanige manier dat veilige en bruikbare biobrandstoffen ontstaan.
Sektie laten verrichten
Indien er geen duidelijkheid is over de ziekte waar het fretje aan is gestorven, is het mogelijk om sektie te laten verrichten. Dit kan op de Frettenkliniek of door een erkende patholoog op bijvoorbeeld de Universiteit te Utrecht. In de Frettenkliniek kan er al heel snel na het overlijden onderzoek worden gedaan. Dan is er nog niet veel verval zichtbaar in de organen en kunnen deze het beste beoordeeld worden. Nadere diagnostiek is soms nodig door stukjes weefsel in een fixeermiddel op te sturen naar de patholoog. Ook een bacteriologische kweek van organen kan nodig zijn. Indien het fretje naar een patholoog wordt gestuurd, gaat er vaak enige tijd overheen voordat het bekeken kan worden. Dat maakt een juiste diagnose soms erg moeilijk. Maagzweren zijn bijvoorbeeld niet altijd meer goed zichtbaar na een aantal uren. Dit komt doordat er door het maagzuur al heel snel verval gaat optreden.
Rouwproces
Rouwen om je fretje kan lange tijd in beslag nemen en het is belangrijk dat het serieus wordt genomen. Het is zeker niet abnormaal en juist een teken van een warme band met het fretje. Voor deze warme band kun je alleen maar blij en dankbaar zijn...... maar het verdriet en het gemis is des te heviger.
Een speciale doos met pootafdrukjes van de gestorven fretjes van een fretteneigenaar.